logo
NL | FR | EN
 
 
BACK

Andries Baele (°1982)

Hoe werd ik een jazz-violist
Aan dé academie van Diest
Juf Frieda gaf les
Bezorgde mij stress
En dwong mij te werken ‘t is triest

Van Moe en van Va en van God
Zij hadden een elfde gebod
Een half uur per dag
Onder Va zijn gezag
Mijn broer onderging ook dat lot

Studeren werd stilaan een sleur
Ik haatte mijn Moe haar gezeur
Ik nam mezelf op
Met record en stop
Een plan dat ik nu nog betreur

Een maand lang stond deze casset
Te klinken héél luid naast mijn bed
Mijn Va had het door
“ De fout die ik hoor,
Is altijd hetzelfde couplet ! ”

Ik improviseerde bij maan
Muziek van Grappelli Stéphane
Ik was toen nog maar
Een 14-tal jaar
Een louche manouche melomaan

Toen kreeg ik een vrij sterke drang
Na vier jaar gestrijk en gezang
Ik wou naar een school
Speciaal voor viool
Te Leuven in ‘t Lemmensgevang

Door ‘t strenge regiem van die school
Kreeg iedereen een aureool
Op elke cursist
Die Bach had betwist
Schoot zij met haar heilig pistool

Ik schreef veel klassieke muziek
Mijn stijl lag bij dé Romantiek
Zo werd ik beslist
De huiscomponist
En voerde dat uit voor publiek

Mijn hogere opleiding voor
Viool volgde ik bij de Moor
En Otto Drollez
En Nico Olé
Op ‘t katholiek Lemmenskantoor

Ik volgde daar zéér strenge polyfonie
En haalde er dé eerste prijs harmonie
Toch mistte ik iets
Klassiek deed me niets
Ontvluchtte de Leuvense strafkolonie

Inmiddels was ik bij Black Velvet gegaan
En heb bij die band al wat Iers was gedaan:
Gezopen, gespeeld,
Gezongen, verveeld
En niet te vergeten een lach en een traan

Bassist van Black Velvet was Jean-Pière Fonteyn
Hij hield veel van Django, van grap en van gein:
Hij nam zijn gitaar
Het scheelde geen haar
Of Pière moest de reïncarnatie wel zijn

The Rose Room Swing was toen Jean-Pière’s gipsyband
Zij improviseerden om hand en om tand
Un bas, deux guitares
Grosse caisse et fanfare
En ik werd de jazzviolist débutant

Ik voelde na vijf jaar een roep
Gedaan met Black Velvet de groep
Het Ierse gedoe
Dat maakte me moe
Ik ging voor een Jazzy beroep

Ik ging t’rug studeren in Gent
Dat bleek dan een fluit van een cent
Mijn opleiding daar
Niet meer dan een jaar
Was heilzaam voor mij als student

Veel groepen die komen en gaan
Toen kwam een er uitdaging aan
Een band met veel show
Met know-how en wow
De band Someone Els bood een baan

Die groep is gemaan en vree cool
Mariske zingt mooi met gevoel
De Pieter die slaat
De Piet in zijn maat
En Raph’s gekrioel op zijn toetsenaar-stoel zorgt voor feest’lijk gewoel en een dansbare boel

Voilà en ‘t is hiermee gedaan
Nu hoop’lijk bent u in de waan
Dat wij Someone Els
zijn hemels en hels
Een must voor uw luisterorgaan